Igrexa de San Bieito

Antigo templo románico, remodelado a comezos do s. XV e reedificado no s. XVII por orde de D. Gonzalo de Valladares poñéndoa baixo o patrocinio de San Bieito. Ao igual que o pazo de Fefiñáns foi declarado Ben de Interese Cultural en agosto de 2012.

A fachada e as torres foron construídas en 1784, tal e como demostra unha inscrición situada sobre o arco de acceso.

Os seus elementos máis destacados son os dous campanarios barrocos e o seu interior gótico, onde son de admirar a bóveda principal, as dúas capelas interiores cos sepulcros de D. Gonzalo de Valladares e a súa esposa Dna. María Ozores e Silva, e a capela maior presidida por un retablo barroco.

Dúas figuras de granito coñecidas como os Balboas, ataviadas como guerreiros con maza e escudo, escoltan os enterramentos dos seus señores situados no interior do sacro templo, e protexen simbólicamente a praza e a igrexa.